Μίλησα εκ πείρας, σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρίες, γιατί είχα υπάρξει στους μεν που ανέφερα. Το εύκολο είναι να κατηγορούμε τους άλλους για τα δικά μας λάθη. Το δύσκολο είναι να παραδεχτούμε πως χρειάζεται να δουλέψουμε σκληρά με τον εαυτό μας για να βελτιωθούμε. Ο αμοιβαίος σεβασμός και η εκτίμηση δεν είναι ουτοπικές αερολογίες. Όμως απαιτούν μεγάλη προσπάθεια από εμάς τους ίδιους και θέληση, που δεν είναι πρόθυμοι όλοι να καταβάλλουν. Πρώτα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας, τους φόβους μας, τις ανασφάλειές μας, γιατί όλα τα δεινά από εκεί προέρχονται. Έχουμε φωτεινή και σκοτεινή πλευρά, αλλά το ποιά θα επικρατήσει εμείς το ορίζουμε. Δεν είμαστε άβουλα όντα, έχουμε συνείδηση και κρίση που οφείλουμε στον εαυτό μας να αναπτύξουμε,αν θέλουμε να χτίσουμε υγιείς σχέσεις.Στις ανθρώπινες σχέσεις οφείλεται η ένταξη του ατόμου στην κοινωνία, οπότε δεν μπορώ να κατανοήσω αυτό που λες. Θέτεις τα όριά σου και τα καθιστάς σαφή στους γύρω σου ώστε να μην τα ξεπεράσουν και φροντίζεις παράλληλα να σέβεσαι και να αναγνωρίζεις κι εσύ τα όρια του άλλου. Έτσι χτίζεται ο σεβασμός και η εκτίμηση.