Αχ τα απωθημενα... πέρα απο μια αγκαλιά που σου στέλνω θα σου δώσω και μια συμβουλή: ποτέ μην εναποθέτεις το κλείσιμο του κύκλου μέσα σου πάνω στον άλλο. Μην λες θα τον ξεπερασω οταν τον δω (σκέτο ή με αλλη) / οταν τα πω ολα και με βρισει / οταν φυγει απο την πολη κλπ, γιατι γατζώνεις ακομα περισσοτερο τα συναισθηματα σου πανω του. Ξεκινα να λες, "θα ξεκολλήσω όταν δεν θα έχω αναγκη να τον αγαπώ πια, όταν δεν θα θεωρώ πως ειναι το καλύτερο που θα μπορουσα να εχω, οταν αντιληφθω πως ΑΞΙΖΩ και ΜΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ καποιος ιδιος και καλυτερος. και βασικα θα αρχισω να φτιαχνω τις συνθηκες ετσι ωστε να τον βρω, και θα βγαλω και το διπλωμα μου, και θα γραφτω στο ταδε χομπυ/ θα μαθω την ταδε γλωσσα που παντα ηθελα/ θα αρχισω να πηγαινω gym ωστε να χτισω μεσα μου τον τοιχο που θα με χωριζει απο αυτον που δεν εχω και δεν χρειαζομαι τελικα".