Συμφωνώ με Διογένη Κυνικό,σίγουρα η οικογένεια και η παιδική ηλικία είναι το α και το ω στη ζωή.Ότι και να πετύχει κάποιος μεγαλώνοντας τα βιώματα είναι χαραγμένα στο μυαλό και το συναισθηματικό κενό δεν αναπληρώνεται.Από την άλλη γιατί να σε στεναχωρεί τόσο που αυτός σε άφησε;Δεν είμαι ειδικός αλλά προφανώς έχει και δικά του θέματα να επιλύσει και διστάζει να τα παραδεχτεί.Ε,τότε καλύτερα και αν ακόμα η οικογένειά σου επεμβαίνει στη ζωή σου φρόντισε να απομακρυνθείς,ξέρω δύσκολο τις εποχές που ζούμε αλλά δεν χάνεις τίποτα αν προσπαθήσεις.Και στη τελική τόσα πέρασες,σιγά που θα κάτσεις να σκάσεις για τον κάθε τζιτζιφιόγκο!