Θεωρητικά, η κατάσταση με δελεάζει. Κι αν το σκεφτεί κανείς, στην πραγματικότητα η αγάπη θα έπρεπε να βιωνόταν χωρίς περιορισμούς, ενοχές κι αποκλειστικότητες. Έτσι θα γλιτώναμε πολύ δράμα, στενοχώρια και ζήλεια, που στην ουσία έχουν ως υπόβαθρο το αίσθημα της κτήσης που πάντοτε εμπλέκεται (λανθασμένα πιστεύω) στην αγάπη και τον έρωτα.Βεβαίως, ως μέσος άνθρωπος κι εγώ, κι έχοντας παρατηρήσει πόσο πληγώνει η έννοια και η πράξη της "απιστίας" και της έλλειψης αποκλειστικότητας στις σχέσεις, τείνω να ακουλουθώ την πεπατημένη και προς το παρόν έχω μάθει να δημιουργώ σχέσεις του σχήματος 1:1.Τέλος, πάντοτε πίστευα πως οι άνθρωποι είμαστε φύσει πολυγαμικά όντα, όχι μόνο με την έννοια του πλήθους των σεξουαλικών μας συντρόφων, αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά την τάση μας να ελκόμαστε και να επιθυμούμε στη ζωή μας περισσότερους του ενός ανθρώπους. Όλα αυτά, όπως προείπα, θεωρητικά προς το παρόν.
