Συμφωνώ πολύ με τα περισσότερα από αυτά που ειπωθηκαν.Εχω βρεθεί στο ίδιο δίλημμα όμως αντί για μηχανικούς ήμουν ανάμεσα σε αρχιτεκτονων (είχα δώσει και σχέδιο) και ιατρική.Εγω επέλεξα ιατρική οπότε μπορώ να σου μιλήσω για αυτό το κομμάτι.Το κύρος και το στατους το κοινωνικό ξέχνα το.Μολις μπεις στη σχολή κ κυρίως στο νοσοκομείο είσαι "είδος αναλωσιμο" ο κατώτερος στη βαθμίδα σε σχέση με όλους τους υπαλλήλους.Εγω τη διάλεξα γιατί την αγαπούσα αυτή την επιστήμη χωρίς να έχω ιδέα τι σημαίνει ιατρική στην πραξη.Ομως δε το μετάνιωσα ούτε για ένα λεπτό παρ όλες τις δυσκολίες.Αποκατασταση επαγγελματική έχεις και στην Ελλάδα της κρισης ακόμα.Απειρο διάβασμα που δεν τελειώνει,επίσης θα χεις για μια ζωή ολόκληρη.Για έναν μαθητή όμως, όπως εσύ, που ξέρει να αφοσιωνεται δεν είναι τόσο τρομερό.Οσο για τον τρόπο ζωής,μπορεί να είναι από πολύ χαλαρός μέχρι μονίμως στην πρίζα,ανάλογα την ειδικότητα!*Συγχαρητήρια για τη μεγάλη σου επιτυχία!!Μέσα σου πιστεύω ήδη ξέρεις τι θες και ο,τι και να ναι είναι το σωστό!!Καλή τύχη να έχεις!