Ρε παιδιά τι συζητάμε, εδώ άλλοι τα παρατάνε όλα για ένα γκόμενο, είναι θέμα προτεραιοτήτων. Δεν ξέρω τι σχέση έχεις με τους γονείς σου, μπορεί να ακουστώ σκληρή, αλλά νιώθω πως δε σε καίει κιόλας να περνάς χρόνο μαζί τους. Η λύση δεν είναι τα παρατάω όλα και κάνω τη νοσοκόμα από τη μία ή παίρνω σβάρνα την Ευρώπη από την άλλη, η φυσιολογική αντίδραση θα ήταν να νιώθεις πως θέλεις να αξιοποιήσεις όσο χρόνο έχεις με τον πατέρα σου(πόσος είναι, δε μας είπες πόσο σοβαρά είναι) και παράλληλα κάνε και κάποιες δραστηριότητες. Τόσα summer schools υπάρχουν που κρατάνε βδομάδες ή μήνα, ή τρίμηνα, και μετά γύρνα πίσω, ποιο είναι το αντικείμενο σου; βρες μία part time δουλειά στην πόλη σου να είσαι με τους δικούς σου ενώ κάνεις εθελοντισμό (παντού έχει υποδομές), μάζευε τα λεφτά σου και φύγε δυο μήνες σε πρόγραμμα. Γέμισε το βιογραφικό σου, πάρε μια υποτροφία (καταλαβαίνω ότι τα πηγαίνεις καλά) και κάνε και το μεταπτυχιακό σου ένα χρόνο έξω, δε θα ρίξεις και μαύρη πέτρα. Λύσεις υπάρχουν. Η ερώτηση ποια είναι; Αν πειράζει πολύ που δε θέλεις να το κάνεις; Εμένα όχι.