Οκ...έχουμε και λέμε...σε εκείνες τις λιγουριάρικες στιγμές του πρώτου καιρού σε μία σχέση,ρώτησα κάποτε "γιατί με ερωτεύτηκες;" και πήρα την εξής απάντηση"με τράβηξε ο τρόπος που κουνάς τα χέρια σου σαν τρελή όταν μιλάς...και τα λακάκια σου"Με την σειρά μου,έχω ερωτευτεί από τη πρώτη χειραψία(ένα"χαίρω πολύ" ήταν αρκετό,οκ ήμουν και οριακά ενήλικη τότε)...συνειδητοποίησα ότι είμαι ερωτευμένη με έναν συνάδελφο που έβλεπα 6 μέρες την βδομάδα για 10 μήνες,όταν αρρώστησε μια πέμπτη πρωί και κατάλαβα ότι μου λείπει η παρουσία του(τα πάντα όλα όμως)...και τέλος,ναι θα το παραδεχτώ κι ας με πείτε ρηχή,ερωτεύτηκα κάποιον μόνο από το σώμα του κι από το πως με χόρευε...Που θέλω να καταλήξω;Ποτέ δεν προσπάθησα να ερωτευτώ κάποιον και ποτέ δεν με ερωτεύτηκε κάποιος από τις προσπάθειές μου(νομίζω μάλιστα,ότι οι υπερπροσπάθειές μου,μόνο σε κακό μου βγήκαν)...Ο έρωτας βγαίνει φυσικά...ένα βλέμμα,μία λέξη,ένα χαμόγελο,ένα άγγιγμα,ένα ρούχο που κολακεύει...και θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο τα χίλια δυό που μπορούν να"φουντώσουν"μια καρδιά...