Λοιπόν και εγω είμαι ακριβώς το ίδιο. Με τον φίλο μου δεν εχω κανένα προβλημα με όλο τον αλλο κόσμο ομως υπάρχει τεράστιο προβλημα. Εχω χάσει φίλες μου γιατι με τα χρονια με θεωρούσαν ψυχρή οτι δεν τις αγαπώ. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν οτι είμαι διαφορετική, είμαι ο εαυτός μου, ετσι εχω μάθει. Ίσως να μην ήταν αληθινές φίλες. Εγω προσωπικά το εχω αποδώσει στη σχέση μου με την μάνα μου. Δεν με έχει παρει αγκαλιά ποτέ, δεν με έχει φιλήσει ποτέ , δεν μου έχει πει γλυκιά κουβέντα. Μεγάλωσα ετσι και αυτό μου φαίνεται το φυσιολογικό. Δεν μπορω να κάνω αλλιώς. Μου δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους δυστυχώς. Μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω αλλα δεν μπορω. Μονο με τον φίλο μου που μου έχει δείξει απίστευτη στοργή ετσι και σιγά σιγά έμαθα να ανταποδίδω. Νιώθω οτι δεν θα κάνω ποτέ κορίτσια φίλες. Ενώ εχω πολλα αγόρια φίλους και συμφοιτητές που προφανώς δεν βασίζουν την σχέση μας σε αυτα , δυστυχώς οι κοπέλες βλέπουν οτι δεν μπορω να κάνω ζουζουνιες και δεν εχω στεριώσει σε φιλικές σχέσεις με κοπέλες. Νιώθω πολυ απογοητευμένη απο το να εαυτό μου. Πραγματικά ομως δεν το κάνω επίτηδες , ετσι εχω μεγαλώσει :(