Σε καταλαβαινω απολυτα, γιατι και γω ειμαι 36 και τα τελευταια 2 χρονια νιωθω να στανιαρω. Αργα μεν, αλλα σταθερα. Ειχα περιοδους καλες στο παρελθον, αλλα οσο θυμαμαι τον εαυτο μου, οσο χαρουμενος και να ημουν απο μικρος, οσο μεγαλωνα με "κερδιζε" η θλιψη. Απο την εμπειρια μου και απο συζητησεις με αλλους που ειχαν το ιδιο θεμα, οσο κλισε και να ακουγεται, η ηλικια των 30+ για την καταθλιψη ηταν η πιο ζορικη. Η πιο σκοτεινη ωρα ειναι πριν την αυγη, που λενε. ΑΠΛΑ προτεινω να ξαναπας σε ειδικο. Περασα και γω φασεις με κουβεντες με φιλους, διαβαζοντας βιβλια, ψαχνοντας στο ιντερνετ. Με βοηθησαν σε φασεις, αλλα μονο με τη βοηθεια καποιου ειδικου πηρα τα πανω μου. Μη νομιζεις, ειναι να βρεις και τον καταλληλο ειδικο. Αμα εχεις παει σε εναν μονο, δοκιμασε με καποιον αλλον. Πχ το 2004 εκανα με αλλον για κανα 2χρονο και το 2012 αρχισα με αλλον. Ιτ'ς οκ βασικα και η καταθλιψη. Διαδικασια του εαυτου ειναι για να ξεμπουκωσει απο τα σκατα που εχει ρουφηξει απο μικρος. Και γραψε στα αποτετοια σου τους αλλους που λενε "ελα μωρε, πως κανεις ετσι?", "ολα στα μυαλο ειναι" και το αγαπημενο μου απο γονεις και τη γενια τους: "εμεις δεν ειχαμε τιποτα και ειμαστε μια χαρα!"!!!(!!!) Οποιος δεν το εχει βιωσει, απλα ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ. Λοιπον δωσε στον εαυτο σου χωρο και χρονο να κανει τη διαδικασια του και βοηθησε τον με το να πας σε ειδικο. Αυτο προτεινω. Και ιτ'ς οκ! Γενικως. :)