Εχεις εναν ανθρωπο που ξερεις οτι σε σεβεται, συνεννοειστε και καταλαβαινετε ο ενας τις θεσεις/ιδεες και τις αναγκες του αλλου ως τωρα οπως περιγραφεις και αντιμετωπιζει με ψυχραιμια το γεγονος οτι προχωρησατε (ακομα και οταν σε βλεπει αγχωμενη).Ποιο ειναι λοιπον αυτο το χειροτερο σεναριο που δε σε αφηνει να ηρεμησεις?Οτι απο κολλητη ξαφνικα θα σε δει σαν περιστασιακη 'γκομενιτσα'? Μετα απο τοσα χρονια σα να τον αδικεις μου φαινεται..εσυ περιγραφεις οτι εχει σταθει διπλα σου, εχεις υπαρξει προτεραιοτητα του και δεν εφυγε τρεχοντας πανικοβλητος μετα..εγω πιστευω(ελπιζω) οτι οι ανθρωποι δεν αλλαζουν απο τη μια μερα στην αλλη, εσυ που τον ξερεις τι λες?Οτι δεν θα προχωρησει? Κανεις δεν ξερει αν μια καλη φιλια μπορει να γινει μια εξισου καλη σχεση.Ομως αυτο γτ να σε εμποδισει να το δοκιμασεις, να το ζησεις, με ενα ανθρωπο που ξερεις ηδη οτι αγαπας σε πολλα επιπεδα και το πιθανοτερο θα εχει σωστη συμπεριφορα ακομα και τοτε?Οτι αν δεν προχωρησει θα χασεις το φιλο σου?Πιθανον, τα πισωγυρισματα αυτου του ειδους δεν ειναι ποτε ευκολα και παντα αφηνουν μια πικρη γευση ανικανοποιητου. Ομως η φιλια δεν σας 'καλυπτε' πλεον προφανως και να κρυβεστε στην ασφαλεια της για να μη ρισκαρετε δεν ειναι λυση. Για κανενα λογο, ειδικα αφου συνεβη σε ιδανικες χρονικα συνθηκες και για τους 2, με κανενα ανθρωπινως δυνατο τροπο χωρις ψυχικο και συναισθηματικο κοστος.Ηρεμησε, ζηστο χωρις να σκεφτεσαι τα πριν και τα μετα και ασε το χρονο να σας βαλει 'ταμπελα' τι ειστε..μην το κανεις εσυ.:)