1) Εμένα στα 14 η μόνη βόλτα που μου επιτρεπόταν με τη φίλη μου ήταν σε video-dvd club για ενοικίαση ταινίας και μετά πάλι πίσω. Τις καφετέριες τις επισκέφτηκα στα 16 μου και τα μπαράκια στα 18 μου. Μήπως βιάζεσαι λίγο ή εγώ έχω μείνει "πίσω";2) Τώρα η τιμωρία με το κινητό είναι κάπως ακραία (αν και στα 14 επίσης δεν είχα κινητό) και το 17 δεν είναι άσχημος βαθμός, αλλά ίσως βλέπει πως έχεις δυνατότητες και σε πιέζει για να καταβάλλεις μεγαλύτερη προσπάθεια.3) Στο μετρό επίσης δεν έμπαινα. Όπου ήθελα να πάω με πηγαινοέφερναν με το αμάξι ώστε να μην ανησυχούν.4) Από τα πάρτι απ' ότι θυμάμαι έφευγα max στις 12, αλλά κάπου εκεί έτσι κι αλλιώς διαλύονταν.5) Τρύπες έκανα σε μεγαλύτερη ηλικία, γιατί ήθελα να είμαι σίγουρη για την επιλογή μου.6) Όταν έβγαζα γλώσσα παίζαμε κυνηγητό στη σκάλα για να τις φάω αλλά ποτέ δεν με έφτανε.Είσαι στην εφηβεία, οι ορμόνες σου έχουν αρχίσει να τρελαίνονται και η μητέρα σου, γνωρίζοντας πως είναι μία κρίσιμη περίοδος, προσπαθεί να σε ελέγξει. Ίσως να είναι και λίγο οπισθοδρομική ή και λίγο περισσότερο αυταρχική απ' ότι θα έπρεπε, με αποτέλεσμα η πίεση που σου ασκεί είναι πιο έντονη. Από τη μεριά σου κατέβασε τους τόνους γιατί με φωνές δεν καταφέρνεις τίποτα. Αν είσαι επιμελής με τις υποχρεώσεις σου και έχεις καλή οργάνωση, ίσως χαλαρώσει λίγο. Συζήτησε μαζί της ήρεμα να καταλάβει πως είσαι υπεύθυνη και πως δεν αδιαφορείς.Αν δεν καταφέρεις τίποτα με το διάλογο, κάνε υπομονή, κλείσε τα αυτιά σου και μην την αφήνεις να σε επηρεάζει. Κάποια στιγμή ίσως καταλάβει κι εκείνη ότι η όποια τιμωρία δεν φέρνει αποτέλεσμα.