Και εγώ με την παρέα μου τώρα είμαστε κάπως έτσι. Νομίζω ότι η Γ45 έχει δίκιο, οι άνθρωποι αλλάζουν. Βέβαια αυτό εξαρτάται και από το άτομο, γιατί όπως λες και εσύ, δεν το κάνεις.Αν όντως βλέπεις ότι δεν σε ευχαριστεί η τωρινή κατάσταση, κάνε ότι έκανα και εγώ, γνώρισε καινούργιο κόσμο, άλλωστε υπάρχει τόσος κόσμος γύρω σου που θέλει να σε γνωρίσει.Δεν είναι ανάγκη να διαγράψεις τις φίλες σου, αντιθέτως όποτε βγαίνεις με τα παιδιά, μπορεις να τους λες: «Θα πάμε εγώ και οι τάδε στο τάδε μέρος, θέλετε να έρθετε;».Ε, μετά αν δεν θέλουν, η παρέα θα χωρίσει φυσικά. Χωρίς τσακωμούς και προβλήματα. Όπως εγώ που τώρα αναρωτιέμαι γιατί σταμάτησα να κάνω παρέα με έναν τυπά; (Επειδή είχα αλλάξει σχολεία και βρήκαμε ο καθένας άλλες παρέες. Αλλά δεν υπήρξε κακία. Και τώρα καμιά φορά που τον βλέπω στον δρόμο, χαίρομαι ειλικρινά να του μιλάω.)Και μετά μπορείς να κάνεις και πράγματα μόνη σου, κάποιο χόμπι, κάτι που σε ευχαριστεί. Δεν βγαίνετε τόσο καιρό μαζί; Κανένα πρόβλημα. Τώρα έχεις τόσον καιρό στην διάθεσή σου να κάνεις όλα εκείνα τα πράγματα που ήθελες, αλλά ποτέ δεν είχες τον χρόνο να τα κάνεις. Yoga, bungee jumping, αναρρίχηση, ζωγραφική, συγγραφή, τοξοβολία, σκι... και η λίστα συνεχίζεται.Το όλο θέμα είναι εσύ να περνάς καλά με ή χωρίς τις φίλες σου :)