Στριμωγμα, ενα πενταλεπτο να φτασω στο wc και αλλο ενα τεταρτο να περιμενω στην ουρα μερικες φορες... Το "συγνωμη να περασω" που μου χυνει το ποτο κ μου βρεχει το με κοπο: "μολις εστριψα τσιγαρο"... Η τερμα μουσικη που μου καλυπτει τη φωνη και πρεπει να ουρλιαζω για να ακουστω, ή να προσεχω μη δαγκωσω κανενα αυτί κατα λαθος... που βαζω ανετα στοιχημα για το πιο θα ειναι το επομενο τραγουδι και πεφτω μεσα, καθως το προγραμμα ειναι ιδιο με το προηγουμενο Σαββατο.. Ναι... Τα ιδια και εγω δεν αλλαξα αποψη ποτε και ειμαι 32 στο σημερα. Ωστοσο, ακολουθω μερικες φορες τις φιλες μου ή τον εκαστοτε συντροφο μου στον τροπο διασκεδασης που επιλεγουν και ας μην ειναι στα γουστα μου με το σκεπτικο: Οτι δε μπορεις να αποφυγεις, καθεσαι και το απλαμβανεις!
