Καταρχας ευχαριστω για την απαντηση σου. Η αληθεια ειναι πως ακομα και εγω δεν ξερω σιγουρα ποιος ειναι ο ακριβης λογος. Θεωρω ομως, και απο αυτα που μου εχει πει, οτι επαιξαν ρολο αρκετα πραγματα τα οποια συνεθεσαν, όπως αυτός χαρακτήρισε, μία κακια ρουτίνα. Και έχει δίκιο γιατι και οι δυο καναμε επιλογές με γνώμονα τον αλλον και κάπου το χασαμε το μέτρο και καταλήξαμε να κανουμε τα πάντα μαζι ακόμα και όταν μπορεί να μην το θέλαμε, απλα απο συνήθεια. Η αλήθεια είναι ότι αυτο το ένιωθα κι εγω πολλές φορες και του έκανα πολλες φορες κουβεντες οτι δεν βγαινει καθολου με φιλους του κλπ. Απλα βολευτήκαμε. Όταν μου είπε να τα ξαναβρούμε συμφωνήσαμε και οι δύο ότι έπρεπε να κανουμε κάτι για αυτό και εκει ήταν που μου είπε κιολας πως θεωρεί ότι κάτι τετοιο διορθώνετε και οτι καταλαβε οτι δεν χρειαζοταν να με χωρισει. Τις επόμενες μερες όμως και εγω και εκείνος δεν κρατήσαμε εκείνη την υπόσχεση και βρισκόμασταν καθε μερα και ίσως αυτό κάπου τον τρόμαξε γιατι να πω την αλήθεια και εμένα μου φαινόταν λάθος απλά ήταν η γαμημένη η αναγκη. Βέβαια όλα αυτά μπορεί να είναι και μαλακίες και τελικά να είναι κάτι άλλο.Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν υπήρχε ασυμφωνία χαρακτήρων, ταιριάζαμε πολύ και μπορούσαμε να συνυπάρξουμε όπου κι αν μας έβαζες, αγαπιόμασταν πολύ, θαυμάζαμε ο ένας τον άλλον για να επιτεύγματά του και πραγματικά από την αρχή της σχέσης κληθήκαμε να ξεπεράσουμε κάποια μεγάλα εμπόδια και τα καταφέραμε. Οπότε όλα αυτα μαζί με κάνουν να έχω αμφιβολίες για το κατα πόσο δεν μπορούμε να σώσουμε τα πράγματα.(Σορρυ για το τραγικα μεγάλο ποστ)