Είμαι η εξομολογούμενη αν δεν το καταλάβατε απ το όνομα..Σε γενικές γραμμές όλοι σας εκφράσατε τις δικές μου σκέψεις κ συναισθήματα. Δεν εξαρτώμαι από τους γονείς μου πρακτικά..Γενικά πάντα έπαιρνα τις πρωτοβουλίες για τη ζωή μου, σπούδασα σε άλλη πόλη, έμενα χρόνια μόνη μου, ταξίδευα, δούλευα αλλά πάντοτε με την ασφάλεια ότι όπου και να βρεθώ θα είναι προσωρινό και ότι το μόνιμο στη ζωή μου θα είναι κάπου κοντά στους γονείς μου και τον αδερφούλη μου.. Στον μπαμπά έχω αδυναμία ειδικά μετά το πρόβλημα με την καρδιά του που ναι μεν το ξεπέρασε αλλά έκτοτε νιώθω την ανάγκη να περνάω στιγμές μαζί του οσο είναι εν ζωή. Με τη μαμά έχω το κλασικό δέσιμο μάνας κ κόρης..Κοιταζόμαστε και ξέρουμε τι σκέφτεται η καθεμια.. Οι γονείς μου άνθρωποι διακριτικοί και καθόλου πιεστικοί..Το ότι πονάνε μέσα τους που είμαι μακριά το ξέρω καλά κι ας μη θέλουν να το δειχνουν.. Καθε φορα που τους αποχαιρετώ δεν μπορούμε να συγκρατησουμε τα δάκρυά μας..Και οι γονείς μου τον σύντροφό μου τον έχουν κατασυμπαθήσει.. Ο μπαμπάς που μια ζωή έτρεμε μη μπλέξω με κανέναν αχρηστο κ αχαϊρευτο όπως έλεγε, γύρισε και είπε " αν είναι να σε έχει αυτός, χαλάλι του κορίτσι μου".. Το ξέρω ότι το μέλλον είναι ακαθόριστο..Αλλά δεν ειμαι και άνθρωπος τύπου οτι βρεξει ας κατεβάσει..Έστω ως ένα σημείο έχουμε κι εμείς ευθύνη για το μέλλον..Δεν μπορώ να διανοηθώ ειδικά ότι θα γίνω μανούλα κ δεν θα έχω τη δικη μου μανούλα, όχι να με βοηθάει αλλά να με βλέπει με το μωρό μου και να χαίρεται κ αυτή..Κ ο μπαμπάς μου που σε όλες τις φορτούνες της ζωής του με μια μου αγκαλιά χαμογελούσε τώρα να με ακούει μόνο από το τηλέφωνο και να με βλέπει στο skype..Και οι επισκέψεις Έβρο-Κρητη δεν γινεται να ειναι συχνές..Ημέρες ελεύθερες για ταξίδια δεν υπάρχουν πολλές κ απ τις 2 πλευρές...Χρήμα??? Δόξα τω Θεω δεν πεινάμε αλλά για αεροπορικά και κτελ καθε τρεις κ λιγο δεν περισσεύουν..Τρέμω τη στιγμή που κάποτε θα του το χτυπήσω του συντρόφου μου ότι για χάρη του έμεινα στην Κρήτη..Μακάρι να μην το κάνω ποτέ αλλά στις δυσκολίες κ στα νεύρα ξεστομίζεις λόγια που δεν εννοείς... Το λάθος μου ίσως είναι ότι στον αρραβωνιαστικό μου δεν έχω εκφράσει τόσο τη στεναχωρια μου αυτή..Δεν θέλω να του δημιουργώ ενοχές..Άλλωστε δεν φταίει σε κάτι..Το νιώθει όμως οτι με πονάει, εχει καταλάβει τί ζεστή σχεση εχω με τους γονείς μου κ γι αυτό εκτιμάει που βρίσκομαι Κρήτη για χάρη του και δεν παραλείπει κάθε τόσο να με ευχαριστεί γι αυτό..Δεν πιστεύω ότι θα έφτανα ποτέ σε σημείο να τον εκβιάζω να ρθει Εβρο όπως μια περιπτωση που αναφερθηκε..Ειναι φθηνό να φτανεις σε εκβιασμούς... Πριν 3 μήνες έφυγα από την Κρήτη..Καυγάδισα μόνη μου στην ουσία, σαν να έψαχνα αφορμή να μαλώσουμε για 3-4 μέρες για να πάω στην οικογένειά μου..Το παραδέχομαι ότι εκανα λαθος..Μου είχαν λείψει τόσο οι γονείς μου που υποσυνείδητα έβγαλα το άχτι μου πάνω του...Ήρθε κ με βρήκε στον Εβρο κ γυρίσαμε πίσω στην Κρήτη..Ακόμη δεν με συγχωρώ, σαν παιδάκι φέρθηκα..Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα ξανακάνω κάτι παρόμοιο..Αλλά άνθρωπος είμαι, έχω και αδυναμιες.. Ας ήταν από Καβάλα από Θεσσαλονικη από Γιάννενα ακόμη, θα παίρναμε το αυτοκινητάκι κ αυτοι κ εμεις και θα βρισκομασταν...Οδικώς να καλυπτόταν τουλάχιστον η απόστασή μας..Τώρα με αεροπλάνα, πλοία και λεωφορεία πρέπει να δουλεύω μόνο για τα εισιτήρια για να τους βλέπω..Κ αν κάνουμε και παιδάκια πού ευκαιρία μετά για ταξίδια..Αααααχχχχ χίλια συγγνώμη, σας ζάλισα αλλά οι φίλες μου μου χαϊδεύουν τα αυτιά από την αγάπη τους κ δεν λαμβάνω υποψην τις γνώμες του..Στον συντροφο μου κ τους γονεις μου δεν τα λεω για να μην στεναχωριουνται με τα ιδια κ τα ιδια..Γι αυτο εγραψα εδω..Εσεις τουλαχιστον λετε αντικειμενικά τις απόψεις σας.