Καταλάθος πάτησα το κουμπί. Το πώς αισθάνομαι έχει να κάνει και με την ηλικία και δεν είμαι μικρή. Το ξέρω ότι όλοι είναι δύσκολα απλά ο καθένας πέρα της αντικειμενικής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης στην οποία είναι η χώρα έχει τα δικά του δεδομένα και τις δικές του συνιστώσες.Και το κεφάλαιο να έχεις να κάνεις τη δική σου δουλειά κανείς δε σου εγγυάται ότι θα πετύχεις,απλά πλέον δε με ενδιαφέρει και να μην πετύχει τουλάχιστον τα τρέχοντα έξοδα μου να βγάζω ικανοποιημένη θα είμαι. Αλλού κολλάω εγώ. Γιατί και καταξιωμένη επαγγελματικά να γίνω εδώ ευτυχισμένη δε θα είμαι.Δεν υπάρχει ενθουσιασμός δεν υπήρχε ποτέ άσχετα με οικογενειακές καταστάσεις αλλάζουν δεν αλλάζουν. Δε μου ταιριάζει η μικρή πόλη πέρα από όλα τα άλλα. Μου τη δίνει στα νεύρα και αναρωτιέμαι αξίζει για την όποια επαγγελματική καταξίωση να είμαι εκεί που έχω μέρα παρά μέρα νεύρα σπασμένα;