Αν και δεν σχολιαζω συχνα εδω νομιζω ηρθε η ωρα. Καταρχας ειναι μια δυσκολη μαχη και μπραβο σου που το ψαχνεις και με γιατρο γτ πολλοι δεν πανε λογω κοληματων.Δεν ξερω ακριβως πως νιωθεις εσυ εγω παντος ενα διαστημα δεν ειχα ορεξη ουτε να ανοιξω τα παραθυρα του σπιτιου...ο κομπος στο στομαχι και τα συνεχη κλαματα ηταν σε καθημερινη κατασταση για μενα. Καταφερα ομως να το αφησω πισω(επερνα φαρμακα) και τωρα ειμαι μια χαρα...ειμαι καλα δυο χρονια τωρα. Αρκει να σημειωσω πως και στο στρατο και μετα δεν εχω κανει πισωγυρισματα αν και ειχα δυσκολιες. Μπορεις μπορεις μπορεις!!!!!!!!!!!