και πως να επιβιωσω σε εναν κοσμο του περιπου και τη φιγουρας τη στιγμη που δε τα παω καλα με κανενα απο τα δυο;και πως να δεχτω οτι παντα θα βγαινουν μπροστα και μαλιστα με μια αισθηση ηθους και δικαιοσυνης τετοιοι ανθρωποι σαν αυτο που περιεγραψα;(αα ναι ξεχασα να το πω οτι στο τελος της συζητησης που εκανα μαζι του φυσικα βρηκε αφορμη να πει οτι ειμαι αδικη με αυτα που λεω,ειπα ατακες ιδιες οπως τις εγραψα εδω, και οτι δεν εχουμε την ιδια ηθικη,αληθες αυτο αλλα δεν το εννοουσε με τον ιδιο τροπο που συμφωνουσα εγω..