Εξομολογούμενη, κάποτε συζητώντας με έναν αδερφικό φίλο και μεγαλύτερό μου κατά 8 χρόνια, μου είχε πει κάτι εξαιρετικά ορθό: η καθημερινότητα και τα προβλήματά της με τις τριβές που προκαλούνται είναι αυτά που φθείρουν μία σχέση. Λ.χ. όσο και να με αγαπάς αν έχουμε σχέση, αν μου γκρινιάζεις κάθε μέρα θα μου κάνεις αφόρητη τη ζωή. Άρα, η αγάπη και τα συναισθήματα από μόνα τους δεν αρκούν.Κατά δεύτερον, ο ίδιος οφείλει να έχει μία ισορροπία μεταξύ σχέσης-φίλων. Καλοί οι φίλοι, πλην όμως σε μία σχέση ο σύντροφός μας έχει προτεραιότητα.Και τέλος, προσωπική μου άποψη είναι να φύγεις: αν σε θέλει πραγματικά, θα σε βρει εκείνος.