Η αλήθεια είναι πως έχω προβληματιστεί κι εγώ σχετικά με το θέμα. Σε θεωρητικό επίπεδο, λοιπόν, ναι ίσως μια εντελώς διαφορετική θεώρηση των σχέσεων, πέρα από κτητικότητες και αποκλειστικότητες θα έσωζε τον κόσμο από πολύ δράμα και οδυρμό.Γιατί να έχεις σχέση μόνο με έναν άνθρωπο, τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι από εμάς σκεφτόμαστε -αργά ή γρήγορα- περισσότερα του ενός ατόμου; Γιατί το σχήμα 1:1 να είναι το μοναδικό κοινωνικά αποδεκτό και θεμιτό; Αν ήμασταν όλοι ειλικρινείς απέναντι στους εαυτούς και τις σχέσεις μας θα γλιτώναμε πολλή ενοχή και καταπίεση....Kι αφού τα σκεφτώ όλα αυτά, ως πνεύμα προβληματιζόμενο και φιλελεύθερο, επιστρέφω στην αγκαλιά του μοναδικού για μένα ανθρώπου που γουστάρω να είναι δίπλα μου και ρομαντικά-ρομαντικά τσακίζουμε μια γαβάθα ποπ κορν μπροστά στην οθόνη το laptop.Θεωρητικά, λοιπόν, αυτές οι σκέψεις βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι πολύ πρώιμες ακόμη για τις κοινωνίες του σήμερα. Ποπ κορν κανείς;