Νομίζω το έθεσες πολύ σωστά.Πείτε με προκατειλημμένο, ηλίθιο, απαίδευτο.. αλλά πιστεύω ό,τι αν ήθελε πραγματικά κι εκείνη να προχωρήσει η σχέση μας, θα μου είχε δώσει να το καταλάβω. Το ξέρω πως είναι δύσκολο να με εμπιστευτείτε αλλά εγώ ποτέ δεν πρόσεξα κάτι τέτοιο, να μου εκφράσει δηλαδή μια επιθυμία για... κάτι παραπάνω.Απεναντίας, μια φορά που μας είδανε κάτι γνωστοί στο δρόμο αναρωτήθηκαν αν έχουμε δεσμό.. όταν το άκουσε εκείνη ένιωσε φοβερή αμηχανία. Απλά το αρνήθηκε κατηγορηματικά και ύστερα μου είπε : "μα καλά, πώς γίνεται να μας περάσανε για ζευγαρί, όταν καλά-καλά δεν κρατάγαμε καν το χέρι ο ένας του άλλου" .. έγινε κομμάτια όταν τ' άκουσα.Το γιατί εγώ δεν ξεκόλλησα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα. Ίσως γιατί τον έρωτα και την αγάπη τα αντιμετωπίζω λες και είμαι κοριτσάκι στο δημοτικό.Νομίζω ,όμως, πως με αυτό εδώ :"όταν ο άλλος μας θέλει με όλο του το είναι,το καταλαβαίνουμε"τα είπες όλα..