Γεια σας, παιδιά! Εξομολογούμενη εδώ!Επειδή είναι πολύ λογικό να απορείτε με κάποια πράγματα, να αποσαφηνίσω όσα γίνεται: 1) Όσα λέω είναι πραγματικά, δεν τρολάρω, το κείμενο είναι τεράστιο ακριβώς επειδη ένιωσα ότι πρέπει να δώσω αρκετές πληροφορίες ώστε να πάρω και επαρκείς απαντήσεις. 2) Οι συνθήκες με τις οποίες γνωριστήκαμε με τον άνθρωπο αυτο ήταν ιδιαίτερες. Γνωριστήκαμε σε ένα τουριστικό μέρος όπου και οι δύο δουλεύαμε εκεί (σε άλλα πόστα), βλεπόμασταν ΚΑΘΕ μέρα, οι συνθήκες ήταν λίγο παράδοξες, είμασταν έγκλειστοι κατά κάποιο τρόπο εκεί που δουλεύαμε, γίναμε λίγο συμφάνταροι. Μοιραζόμασταν φαγητό,νερό,τσιγάρα, κάθε βράδυ μαζί προσπαθούσαμε να χαλαρώσουμε, μοιραζόμασταν την πίεση της ημέρας...Δεν ήταν δηλαδή το κλασσικό, ότι γνωριστήκαμε στην πόλη, πήγαμε για καφέ, τα φτιάξαμε και λοιπά και λοιπά. Βλέπαμε ο ένας τον άλλον στη δουλειά, εν δράσει που λένε, δίναμε κουράγιο ο ένας στον άλλον, προλάβαμε δηλαδή αυτόν τον 1,5 μήνα να βιώσουμε μαζί πράγματα που συνήθως βιώνεις με κάποιον στους 6 μήνες πιθανότατα.3) Τα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα τα γνώρισα όταν βγήκαμε 2 βράδια μόνο από εκεί μέσα και με πήγε σε ένα κοντινό μέρος όπου βρίσκονταν όλοι αυτοί. Δεν με πήγε και στο σπίτι του, αλλά βέβαια θα μπορούσε κάλλιστα να το αποφύγει να με γνωρίσει στον μπαμπά του και τους φίλους του, θα μπορούσαμε να πάμε αλλού. Ναι μεν το επέτρεψαν οι συνθήκες, θα μπορούσε να το αποφύγει δε, να πάμε οπουδήποτε αλλού. 3) Κάποιος έκανε μια καλή παρατήρηση: ότι όλα αυτάπου περιγράφω δείχνουν μια χειριστική συμπεριφορά από μέρους του. Έχω αρχίσει και το νιώθω πολύ. Πολύ συχνά κάνει δηλώσεις "έτσι είμαι, θα με μάθεις" ή "έτσι μπράβο" ή "είμαι σκληρός ναι, σου μιλάω απότομα ναι, εγώ είμαι αξιωματικός" επειδή ήταν αξιωματικός στο στρατό. Μου πέφτουν τ' αυτιά όταν τα ακούω αυτά. Του λέω δεν είμαι φαντάρος σου και μου λέει για πλάκα "προσοχή", αλλά ξέρω ότι αν ήμουν καμιά γυναικούλα, θα με είχε στο άνετο σήκω, κάτσε, πέσε και παίρνε ή ποιος ξέρει τι. 4) Αυτός συνεχίζει να δουλεύει εκεί, εγώ έχω επιστρέψει στην πόλη, θα γυρίσει σε καμιά 20αριά μέρες. Όταν έφυγα συνειδητοποίησα ότι έχει και μεγάλο θέμα με την επικοινωνία. Τη μια μέρα μπορεί να με έλουζε με μηνύματα και κλήσεις και την άλλη ήταν εξαφανισμένος μέχρι αργά το απόγευμα, μέχρι να τον καλέσω εγώ. Συν τοις άλλοις, μετά είχε υφάκι και δικαιολογούσε την απουσία του στο τηλέφωνο ως : "είμαι αλλοπρόσαλλος και μυστήριος, θα με μάθεις", "έτυχε", "δεν θα ναι κάθε μέρα ίδια", "τι πειράζει αν δεν μιλήσουμε και μια μέρα"...Μου την βίδωσε άσχημα..Απ' τη μια θέλει να με παντρευτεί και αποκαλεί τη μάνα μου πεθερά του και τον αδερφό μου κουνιάδο του, και μετά δεν πειράζει αν δεν μιλήσουμε και μια μερα. Συν όσα είπα στην εξομολόγηση. Όποιος βγάζει άκρη, τον βαφτίζω genius.
