Aρνουμαι να το πιστεψω αυτο, για την ακριβεια αρνουμαι και να το διανοηθω.Θα ειναι σα να καταδικάζω αυτοματα κάθε ελπίδα, κάθε προοπτικη, και δεν ξέρω αν χαρακτηριστω σαν ονειροπολα αλλα αρνουμαι κατηγορηματικα να το διαπραγματευτω.Διαφορα κανει ακομα και η ευγενικη παροχη προτεραιοτητας σε μια εγκυο, και η προσφορα μιας θεσης σε ηλικιωμένο και το ξεβεντουζαρισμα του χεριου απο την κορνα στα φαναρια.Και αν μου πεις οτι αυτο αποδεικνυει οτι οι αλλαγες μπορουν να γινουν μονο σε στενο προσωπικο επιπεδο, σου απαντω φαντάσου να οδηγουσες στο κεντρο χωρις κορναρισματα.Δε λεω οτι ειναι ευκολο και σε καμια περιπτωση δε λεω οτι δεν καταλαβαινω τι εννοεις,ή γτ το λες, αλλα αρνουμαι (για νιοστη φορα οπως μολις συνειδητοποιω) να το υιοθετησω σα σταση