Μιας που ο φίλτατος εξομολογούμενος κάνει ειδική αναφορά σε μένα θεωρώ πως πρέπει να διευκρινίσω με τη σειρά μου μερικά πράγματα σε σχέση με τη μακροσκελή εξομολόγησή του.Ο έρωτας όντως μπορεί να εμπεριέχει μία εμμονή ως προς το πρόσωπο του άλλου, μία καλή εμμονή, αλλά ταυτόχρονα και μία προσμονή, μία επιμονή, μία υπομονή και μία μαγεία. Από την άλλη πλευρά, όλοι δεν μπορούν να είναι με όλους, και ακόμη και αν υπάρξει μία επαφή ή σχέση, δεν είναι δυνατόν να προεξοφληθεί το ότι θα διαρκέσει για πάντα. Η επίδειξη ενδιαφέροντος, το ''κυνήγι'' και η έκφραση των συναισθημάτων, προφανώς και δεν αποτελούν επιμονή, αντιθέτως είναι υγιέστατες πράξεις. Όταν όμως κάποιος/α σε απορρίπτει, η επ' άπειρον ενασχόληση με το άτομό του/ της παρά τις επανειλημμένες απορρίψεις, όταν μάλιστα αυτή η ενασχόληση μπορεί να παραβιάζει στοιχεία της ιδιωτικής ζωής του/της άλλου/ης, καταντά εμμονή. Θεωρώ ότι σε εμπειρικό πλαίσιο είναι ευδιάκριτη η διαφορά.