Αγαπητή καταλαβαίνω τους προβληματισμούς σου μιας και είμαστε περίπου τα ίδια στην ηλικία ( εγώ 31 που ευτυχώς μοιάζω για 26 και παρηγοριέμαι ), είμαι άνεργη 6 χρόνια παρακαλώ ( εδώ να δεις που έχω νεύρα ), αλλά ευτυχώς έχω σχέση ( αρραβωνιασμένη αλλά σε απόσταση δυστυχώς ). Να σου πω την αλήθεια δεν είμαι και γω πολύ ευχαριστημένη από τη ζωή μου, είμαι πολύ στεναχωρεμένη επειδή ναι μεν βρήκα τον άνθρωπό μου που αγαπιόμαστε και δεν αναλώθηκα σε σχέσεις να με φθείρουν ( ο πρώτος μου και ο τελευταίος), αλλά με λυπεί πολύ το γεγονός που δεν προχωρά παρακάτω η ζωή μας λόγω έλλειψης χρημάτων. Ο χρόνος περνά και χάνουμε στιγμές που θα ήμασταν μαζί και είμαστε μακριά :(. Δηλαδή θα μου πεις για τι αναφέρω τα προσωπικά μου, απλώς θέλω να σου πω με το δικό μου παράδειγμα ότι δεν σημαίνει ότι και αν έχεις δεσμό δεν έχεις άλλους προβληματισμούς. Για παράδειγμα αναφέρεις πως έχεις δικό σου σπίτι για να μείνεις με τον άνθρωπο που θα παντρευτείς, εγώ όμως θα νοικιάσω όταν έρθει η ώρα γιατί το σπίτι της προίκας μου είναι μια οικοδομή που θέλει χρήματα για να γίνει. Πού θα τα βρω άραγε? Θα περιμένω το τζόκερ να κερδίσω ή το σκρατς :p. Η αλήθεια είναι πως μετά τα 28 χτυπάνε τα γυναικείας μας καμπανάκια για γάμους και παιδιά, ζηλεύουμε όταν ακούμε πως κάποιοι παντρεύτηκαν, έχουν ή περιμένουν παιδί αλλά δεν πρέπει κανονικά. Προσπαθώ να απορρίπτω τέτοιες σκέψεις. Και μένα η ξαδέρφη μου είναι 41 και θα παντρευτεί φέτος. Η αλήθεια είναι πως άργησε, αλλά τι να κάνουμε τώρα? Κάποιοι παντρεύονται νωρίς και κάποιοι αργά. Εύχομαι να μην αργήσουμε εγώ, εσύ και όποιος το επιθυμεί. Αλλα ένα μυστικό που μου είπε μια ψυχολόγος ( μιας και αυτό ήθελα να σπουδάσω ) το καλό είναι να καλοπαντρευτείς. Να μην παρασυρθείς από το τι κάνουν οι άλλοι, να μην παντρευτείς για να λες απλά ότι παντρεύτηκες αλλά όταν νιώσεις αμοιβαία αισθήματα. Καλή τύχη σε όλους και όλες μας...