Ζώντας μόνος μου στο εξωτερικό έχω να πω πως όσες "δυσκολίες" και daily hassles περιγράφεις στην 2η παράγραφο αποτελούν κατάλοιπο ενός ατελούς απογαλακτισμού από την γονεϊκή εξάρτηση, η οποία παραπέμπει σε παιδικά στάδια εξέλιξης! Όντως, οι στιγμές οικογενειακής θαλπωρής είναι πολύ όμορφες, μα όχι και όταν η φροντίδα των γονιών που περιγράφεις αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην εξέλιξη μας ως αυτόνομους ενήλικες!ΥΓ. και το μαγείρεμα, και το πλύσιμο των ρούχων και οι λογαριασμοί πάντα αποτελούσαν κομμάτι της ζωής μας... Απλά κάποια στιγμή παίρνουμε εμείς την ευθύνη τους... Κι αυτό είναι κάτι που σίγουρα ξεβολεύει ;-) Το ερώτημα μου λοιπόν: είσαι έτοιμος/η να ξεβολευτείς (aka απογαλακτιστείς)...;