Και εκεί που λέω, μπορεί να έκανα λάθος.. Πετάτε μια τέτοια πρόταση:οχι να αρχισεις την κλαψα για τις επιλογες που εκανες ή δεν εκανες.... Και με αποτελειώνετε. Και κάνω προσπάθεια να μη σχολιάσω, αλλά το παιδάκι μέσα μου αγριεύει.Όταν κάποιος δεν έχει κάνει σωστές επιλογές, δεν έχει το δικαίωμα να αρχίσει την κλάψα; Αν όχι, γιατί υπάρχει η έννοια της οικογένειας; Μόνο για τις Κυριακάτικες μακαρονάδες με κόκκορα;Αν κάποιος αγαπητέ, κάνει λάθος και δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του, έχει το δικαίωμα και την κλάψα να ξεκινήσει στους ανθρώπους που τον αγαπούν και να πλαντάξει και σε κατάθλιψη να πέσει και ο,τι θέλει να κάνει. Αρκεί όλα αυτά να έχουν αρχή, μέση , τέλος και συνειδητότητα. Να ξέρεις τι κάνεις και γιατί το κάνεις, σε σημείο του να κλαίς αλλά να κλαις για τους σωστούς λόγους.Και δεν πιστεύω πως έχετε έπαρση, ίσως επιβιώνετε από σύμπτωση και εσείς και γράφετε τίτλους από βιβλία που κάποτε θα γράψετε.. Αλλά προσέξτε το άσπρο/μαύρο δεν είναι πανάκεια.Φιλικά,Ο.