Άκουσε με.Αυτό που ζεις τώρα, είναι ίσως από τα δυσκολότερα πράγματα που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις σε αυτή τη ζωή.Καταλαβαίνω ότι είσαι σε μικρή ηλικία και το ίδιο ήταν και εκείνος. Άστον να κυκλοφορεί ελεύθερα στη σκέψη σου, κλάψε, μίλα του, πήγαινε δες τον.Δώσε χρόνο στο μυαλό σου να αντιληφθεί τι έγινε και στην καρδιά σου να συμβιβαστεί με αυτό.Μη φοβάσαι το χρόνο. Δεν είναι εχθρός σου.Δεν θα τον ξεχάσεις, δε θα πάψεις να τον νιώθεις δίπλα σου όσο περνάει ο καιρός.Απλά θα γλυκάνει τη μορφή του, θα απαλύνει την απουσία του και η σκέψη του δε θα σου προκαλεί πόνο, τουλάχιστον όχι αυτή τη μαχαιριά που νιώθεις τώρα.Θα τον έχεις πάντα δίπλα σου, θα είναι πάντα εκεί στα καλά και στα κακά σου και θα χαίρεται μαζί σου, θα σε προσέχει.Και όταν θα είσαι έτοιμη να προχωρήσεις παρακάτω, δεν θα είναι γτ τον ξέχασες, αφού δεν θα φύγει ποτέ από μέσα σου, θα τον κουβαλάς πάντα μαζί σου.Έτσι ζουν για πάντα οι άνθρωποι μας που χάνουμε, τους κρατάμε πάντα στη σκέψη μας και τους φυλάμε στην καρδιά μας.Ξέρω ότι αυτά που σου γράφω σου ακούγονται τουλάχιστον γελοία τώρα, ξέρω ότι δε βγάζουν νόημα και μπορεί να σε εκνευρίζουν.Όμως το κάνει αυτό ο χρόνος,περνάει πάνω απ'όλους μας και μας αλλάζει, όσο και να θέλουμε να του αντισταθούμε, όσο και να πιστεύουμε ότι μένει στάσιμος.Μικρά βήματα λοιπόν, μια μέρα τη φορά.Ειλικρινά συλλυπητήρια για το παλικάρι που χάθηκε.Κουράγιο και δύναμη για σας που μείνατε πίσω, κρατήστε όλες τις καλές αναμνήσεις σα φυλαχτό και να τον θυμάστε πάντα χαμογελαστό.
