Αννούλα, ζώντας πλέον στην Κρήτη, μπορώ να πω με κάποια ασφάλεια πως το να τη θεωρεί ο άντρας της υπό και να της το χτυπήσει κάποια στιγμή δεν παίζει και τόσο σαν ενδεχόμενο.. Αυτή είναι η νοοτροπία τους, γι αυτούς είναι το απολύτως φυσιολογικό να σηκώνουν τα οικονομικά βάρη της οικογένειας στους ώμους τους...Γι αυτούς είναι τιμή και όντως είναι και χαρά τους παράλληλα... Όσο και να εξελίσσεται η κοινωνια το γονίδιο του άντρα στηλοβάτη του σπιτιού παραμένει..Μένω σε χωριό της Κρήτης και παρατηρώ τις οικογένειες και αυτό εκλαμβάνω... Ας μη τη γεμίζουμε με τέτοιους φόβους.. Οι Κρητικοί, ειδικά στα χωριά, έτσι λειτουργούν..Όχι από φόβο μη σηκώσει η γυναίκα κεφάλι αλλά γιατί έτσι θεωρούν ότι θα εξασφαλίσουν την ηρεμία και την πρόοδο της οικογένειάς τους..Και να σου πω και τις Κρητικές, που κι αυτές έτσι αναθρέφθηκαν, μια χαρά ευτυχισμένες τις βλέπω... Ζω αρκετό καιρό εδώ και δεν άκουσα κανενα παράπονο από αυτές. Επειδή, όμως, εμείς οι μη Κρητικές μεγαλώσαμε με άλλη νοοτροπία είναι λογικό να μας κακοφαίνεται.. Γι αυτό αναγκαία είναι μια μέση λύση..Να δουλέψει στην επιχείρηση του άντρα της εμενα μου ακούγεται καλό..Τώρα θα μου πεις αν δεν είναι ελεύθερος επαγγελματίας ο σύζυγος τότε τι γίνεται? Ε τοτε είναι σπαζοκεφαλιά.. Εγώ λέω να μην την τρομοκρατούμε με αρνητικά σενάρια.. Όμως, επειδή είναι δικαίωμά της να εργάζεται και προς τιμή της να θέλει να έχει μια ανεξαρτησία εύχομαι να καταφέρει να τον πείσει να δουλέψει έστω μαζί του στη δουλειά του..Έστω 3-4 ώρες..Ίσα να αγοράζει καμιά κρεμούλα ή κανένα ρουχάκι..