ακομη σε μεταβατικο σταδιο νιωθω οτι βρισκομαι.ποτε ειμαι χαρουμενη και ποτε θλιμμενη.ναι χωρισα με εναν ανθρωπο και γιατι ακριβεια δε χωρισα απλα επεσε απο τα ματια μου και με εκανε και να σιχαθω τον ιδιο μου τον εαυτο μου.οποτε η αναγκη να αλλαξω μεσα μου ηταν επιτακτικη.μαζι με εμενα αλλαξε ομως κι αλλος κοσμος γυρω μου.και κατα κυριο λογο επαψα να ειμαι οσο αισιοδοξη ημουν πριν και τωρα απλα προσπαθω να ειμαι ρεαλιστρια και αν μην εκπλησσομαι μεσα οσα ακουω ή βλεπω.επεσα απο το συννεφακι μου και μπηκα στην πραγματικη ζωη.αυτο ειναι νομιζω που μου συνεβει.ολο αυτο γινεται το τελευταιο χρονο μεσα μου.εχασα την ανεμελια μου αλλα κερδισα το να ζω καλα με τον εαυτο μου.