Ομολογώ όχι πολλά χρόνια πριν βρέθηκε στο διάβα μου μια ύπαρξη στην ηλικία σου και την οποία ερωτεύτηκα στ' αλήθεια. Έλιωνα κάθε που την έβλεπα, τη φλέρταρα λίγο, αλλά η διαφορά ηλικίας λειτούργησε σαν τη μεγαλύτερη πρόφαση στο μυαλό μου να μη δώσω συνέχεια. Χαζομάρα μου, σκεφτόμουν όταν πια έχασα την ευκαιρία, το πολύ πολύ να μου χάριζε ένα ακόμη χαμόγελό της, από εκείνα που σταματά ο χρόνος κι αποτυπώνεται στην ψυχή η στιγμή κι ας μη βγαίναμε ποτέ οι δυο μας για ένα ποτό.Είναι ωραίο που διαβάζοντας την εξομολόγησή σου ένιωσα να αποτινάσσω ένα ταμπού από πάνω μου, σ' ευχαριστώ. :)