Που ξέρεις εσύ αν έχω φαγητό ή όχι..? Έχασα τη μητέρα μου όταν ήμουν δυο χρονων από καρκινο και μας μεγάλωσε ο πατέρας μου μόνος του., 3κοριτσια είμαστε...δεν μπορώ να πω οτι ψωμολύσσαγα αλλα υπήρξαν φορές που δεν είχαμε λεφτά ουτε για να ντυθούμε..δεν είχα ουτε καν κινητό μέχρι και τώρα που δουλεύω εγώ...για να περάσω στη σχολή είχα φτάσει σε σημείο να διαβαζω 14 ώρες τη μέρα εφόσον ο πατέρας μου έκανε δουλειές του ποδαριου από δω κι από κει και τα λεφτά δεν έφταναν για φροντηστηρια..δεν άνοιξα τα πόδια μου σε κανένα για να βγάλω ουτε 1€ παρόλο που μερικές φορές δεν είχα λεφτά ουτε για τα σχολικά μου..το ίδιο και οι αδερφες μου! Και δεν νομίζω ότι η Ελλάδα σαν χώρα δίνει την τρελή βοήθεια...και ναι για μένα ειναι πολύ εύκολο να σου πω ότι δε θα έκανα τα γούστα κανενός..αν ένα πράγμα έμαθα από τον πατέρα μου ήταν αυτό...ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΟΥ ΣΥΜΒΕΙ! Έχω δανιστει λεφτά από φίλους μου όταν δεν είχα να πληρώσω το ενοίκιο του σπιτιού μου, έχω μηνει με 7 λεπτά στο πορτοφόλι μου για 2 μηνες..και πάλι δεν πήγα με κανένα...ΟΠΟΤΕ ΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΛΕΩ...