Είναι κατακριτέο που ο φίλος σου ξέροντας το πρόβλημα που είχες δε θέλει να το θεωρεί απλά παρελθόν γιατί δεν τον βολεύει. Δεν μπορεί και να σε αγαπάει και να μη σε στηρίζει...ένα απο τα δύο θα ισχύει. Εχει φτιάξει μια εικόνα σου οπου η ανορεξία και τα ψυχολογικά καταλοιπά της δεν είναι μερος της κι αυτό είναι πολύ κακό. Για μια κοπέλα που δεν αντιμετώπιζε προβλήματα βάρους το αστείο του θα ήταν απλά ένα αστειο και τίποτε άλλο για σένα όμως όχι, κι αυτό αρνείται να το δεχτεί.Λυπάμαι που στο λέω αλλά δε σε αγαπάει πραγμτατικά ή μάλλον μπορεί αν σε αγαπάει με τον τρόπο του που όμως εσένα δεν σε ικανοποιεί, γιατί όπως όλοι θελεις στήριξη από τον σύντροφό σου. Από αυτά που γράφεις, χωρίς να είμαι ειδική, θεωρώ οτι ακόμα δεν έχεις περάσει την ανορεξία σε ψυχολογικό επίπεδο. Καλό θα ήταν να συνεχίσεις τις συνεδρίες με τον ψυχολόγο σου για να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι, να αποδεχτείς οτι κάποιες φορές μπορεί να παίρνεις βάρος και να μη σε ταράζουν τόσο τα σχόλια για το σώμα σου. Πιστεύω οτι το πραγματικό σου πρόβλημα είναι αυτό. Οσο για τον φίλο σου ναι θεωρώ οτι η γενικότερη συμπεριφορά του ως προς το πρόβλημά σου είναι ανώριμη και στενόμυαλη (κι επίσης πως γίνεται ένας νοήμων άνθρωπος στις μέρες μας να μην πιστεύει στην ψυχολογία!)