Σε καταλαβαίνω, έχω περάσει αντίστοιχες φάσεις, ίσως εν μέρει περνάω και τώρα μία διαρκή τέτοια φάση λόγω της επιλογής μου να αποκόψω ο,τιδήποτε με ενοχλεί και δε με γεμίζει. Θα σου πω καταρχήν ένα θετικό στοιχείο στη ζωή σου: έχει η οικογένειά σου (και κυρίως κάποιος γονέας σου) κάποιο σοβαρό πρόβλημα; εξαρτάται οικονομικά ή συναισθηματικά από σένα; Αν όχι, κράτα το στα θετικά, και είναι ΠΟΛΥ θετικό, πίστεψέ με... Από εκεί και πέρα, αποδέξου τη μοναξιά σου, προχώρα με αυτήν, και άνοιξε τα μάτια σου: καμία φορά ο άνθρωπός μας είναι δίπλα μας, και εμείς τυφλωμένοι από τα προβλήματά μας απλά τον προσπερνάμε. Καλή τύχη.
