Επιμένω πως μια χαρά συνεχίζει να είναι στο απυρόβλητο ο άντρας ακόμα και σήμερα. Απ' τη στιγμή που στη χώρα μας εξακολουθούμε να ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία - κάτι που δεν προβλέπεται και να αλλάζει σύντομα, άλλωστε - πάντα τα σκάγια θα παίρνουν μονίμως τις γυναίκες για την οποιανδήποτε επιλογή τους. Και δεν το θέτω φεμινιστικά, λέω απλώς αυτό που βιώνω καθημερινά ως γυναίκα σε μια κοινωνία που εξακολουθεί να με θεωρεί υποδεέστερο ον και να με αντιμετωπίζει έτσι κρίνοντάς με με κάθε ευκαιρία, ακόμα και για το δικαίωμά μου να βάζω όποιον - ή όποια ή όποιους - θέλω στο κρεβάτι μου. Κάτι για το οποίο δε χρειάστηκε ποτέ να λογοδοτήσει ο αδερφός μου ή εσύ ή ο οποιοσδήποτε άλλος άντρας..Αυτές οι καφενειακού τύπου συζητήσεις, όπως τις αναφέρεις, έχουν προ πολλού ξεφύγει από τους περιορισμένους χώρους των καφενείων κι έχουν πια εξαπλωθεί παντού, ακόμα κι ανάμεσα σε παρέες νεαρών ατόμων της δικής μου ηλικιακής ομάδας(20-30).