Κατά τη γνώμη μου οι φιλίες αντρών-γυναικών είναι κάπως υβρίδια. Ούτε φιλία καθαρή (δηλαδή χωρίς υποψία αισθησιασμού, έλξης, υστεροβουλίας (πες το όπως θες), ούτε όμως και απαραίτητα κάτι που συνειδητά θα εξελιχθεί κάπως. Άλλες φορές είναι μια ελπίδα του ενός ή και των δύο για κάτι πιο ερωτικό, άλλες είναι μια παιδική, εφηβική φαντασίωση που παρέμεινε μετέωρη, άλλες είναι μια διατήρηση όλων των πιθανοτήτων ανοιχτών, και άλλες ένα δέσιμο και μια οικειότητα που δεν εκφράζονται σεξουαλικά (δεν μπορείς και να το αποκλείσεις όμως ποτέ). Από την άλλη έχει δίκιο ο σχολιαστής που είπε ότι ο φίλος σου δεν είναι υποτελής σου να του ανακοινώνεις τί θέλεις να κάνει και τι όχι.Στη θέση σου, θα αποκτούσα κι εγώ ένα καλό φίλο (σιγά σιγά) και όταν αυτοί πάνε για ποδήλατο θα πήγαινα κι εγώ με το φίλο μου για μια άλλη δραστηριότητα. Και μετά θα παρατηρούσα τις αντιδράσεις του συντρόφου μου.....