Δεν ειμαι μητερα,οποτε σιγουρα δεν ειμαι και το πιο καταλληλο ατομο για να σας συμβουλευσω... Παρολα αυτα, θα μπορουσα να ειμαι η κορη σας και εκεινο που θα λαχταρουσα απο το γονιο μου θα ηταν πρωτα απο ολα να με αποδεχτει οπως ειμαι,με τα ψυχολογικα μου θεματα,οποια και αν ηταν. Θα ηθελα να με στηριζει και να με ενθαρρυνει να μην τα παρατησω,να συνεχισω την προσπαθεια και τη δουλεια με τον εαυτο μου,γιατι στο κατω κατω ειναι το μονο που εχουμε..Πιστευω οτι η κορη σας εχει το γνωθι σαυτον,οποτε μια κριτικη παραπανω,ειδικα απο εσας,δεν της προσφερει κατι.Ισως πρεπει να αναθεωρησετε και εσεις η ιδια καποιες αποψεις για το παιδι σας,και αν μη τι αλλο να αναγνωρισετε την προσπαθεια και την υπευθυνοτητα που εδειξε,παρολο που σας φαινεται περιεργη!