Η απληστία του κόσμου με συγκλονίζει. Τουτέστιν, να έχεις παραπάνω από αρκετά για εσένα και τα άτομα που νοιάζεσαι και φροντίζεις, αλλά να μην είσαι συνεπής σε υποχρεώσεις και να στερείς ένα κομμάτι ψωμί από το μη έχοντα...Όταν κάποιος "τυχερός" (ή και άξιος, κατ'αυτόν τον τρόπο) έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τον εαυτό του και τις επόμενες γενιές του, για κάποιο λόγο οχυρώνεται, αγοράζει ακίνητα, και βάζει νέο στόχο τα ανοίγματα, την επέκταση, την κατάκτηση της Γης - ίσως. Μετά λένε ότι το χρήμα δεν κολάζει κι ότι όλα είναι στον άνθρωπο. Συγχαρητήρια σε όποιον εφοπλιστή νοιαστεί να κάνει τη Μητέρα Τερέζα (και δε μιλάω για σκόρπιες αγαθοεργίες-ψίχουλα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσαν)... υπάρχει άραγε κανείς;