Εσύ θα κάνεις παρέα με όποιον θέλεις και με εκείνους που νιώθεις άνετα. Και άσε τους άλλους να λένε ό,τι θέλουν. Αν πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει, μπορείς να ζητήσεις απ΄τους γονείς σου να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο. Θα σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου και με τον καιρό θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το άγχος για το σχολείο. Είναι άσχημο να είσαι υποχρεωμένος να συμβιώνεις καθημερινά με ανθρώπους που δε σε συμπαθούν και δε σε αποδέχονται αλλά ευτυχώς είναι προσωρινό. Μπορείς, ακόμα, να αλλάξεις σχολείο. Εγώ μετανιώνω που δεν το έκανα γιατί γνώρισα αργότερα τα παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν συμμαθητές μου και ήταν όλοι τους μια χαρά παιδιά και κάναμε εξαιρετική παρέα. Στενοχωριέμαι μόνο για τις ώρες που περνούσα μόνη μου κλαίγοντας στις τουαλέτες και το πόσο μειονεκτικά ένιωθα που καθόμουν μόνη μου στο θρανίο. Σκέψου του. Πρώτα τον ψυχολόγο. Μετά το σχολείο.