Κατ'αρχήν,μπράβο σου που καταφέρνεις και τα βγάζεις πέρα μόνη σου...Αλλά ειλικρινά τώρα...Ο αγώνας τερματίζει όταν βρεις το δεκάρι το καλό,ένα πράμα;Όλα μοιάζουν περισσότερο με γιορτή;Προβλήματα εσείς μεταξύ σας δεν θα έχετε;Ποια θέματα θα σου φαίνονται μικρά;Η εργασία,τα λεφτά,οι λογαριασμοί,οι πεταμένες κάλτσες στο σαλόνι;Αυτό που περιγράφεις,είναι τα πρώτα μέλια...Το "πακέτο"μας περιλαμβάνει πολλά...ας μην είμαστε αφελείς... :)Ανεξάρτητος άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να σταθεί κι από μόνος του,κι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να έχει κάποιον δίπλα του να του πιάνει το χέρι...το να "κρέμεσαι" και να "γραπώνεσαι"είναι το πρόβλημα...ακόμα και ο απόλυτος έρωτας δεν κρατάει πολύ απομυθοποιείται και μετουσιώνεται...και όχι απαραίτητα σε κάτι χειρότερο...