Το τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του δεν είναι θέμα κανενός να το ορίσει/αλλάξει/διορθώσει/θεραπεύσει.Ναι τον αγαπάτε και δε θέλετε να τον αφήσετε. Τότε προς τι η εξομολόγηση; Τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Οι άνθρωποι -καλώς ή κακώς- είμαστε "πακέτα". Με τα προτερήματα και τα στραβά μας. Ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρεστε, όχι μόνο δε θεωρεί ελαττωματική τη συμπεριφορά του, αλλά αντιθέτως κάνει τα πάντα για να σας επιβληθεί μέσω αυτής. Οπότε ό,τι και να κάνετε, ό,τι και να ελπίζετε, αν εκείνος δε θέλει, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Είτε τον αποδέχεστε και ζείτε μια ζωή σιωπής και ανοχής, είτε -αν και τον αγαπάτε- πάτε παρακάτω, με την ευχή να μπορέσει να ισορροπήσει μέσα του, για καλό δικό του.Τέλος, δεν εμπλεκόμαστε σε μία σχέση με την ευθύνη να κάνουμε τους άλλους καλύτερους. Αν αυτό γίνεται από μόνο του, σύμφωνοι. Αλλά ποιος σας είπε ότι είστε υπεύθυνη για την αυτοπεποίθησή του, όταν ο ίδιος δεν κάνει τίποτε γι'αυτό; Δεν είναι δικό σας το ζήτημα. Όποια και να βρισκόταν δίπλα του, τα ίδια θα αντιμετώπιζε. Το πρόβλημα το έχει με τον εαυτό του και μ' αυτόν θα πρέπει να το λύσει. Η απόφαση δική σας. Απλώς έχετε την επίγνωση της κατάστασης και να ξέρετε ότι ο κόσμος αλλάζει μόνο όταν συνειδητοποιήσει τη δεινότητα της θέσης στην οποία βρίσκεται και μόνο εφόσον θέλει να κάνει κάτι γι'αυτό.
