Φίλτατε The second stage of six paths, επειδή και εγώ νιώθω ''βετεράνος της ζωής'' πλέον, θα σου πω ότι τα όσα αναφέρεις έχουν μία βάση. Προσωπικά, τα βιώματά μου με έχουν κάνει να είμαι επιεικής με ανθρώπινες συμπεριφορές, γιατί πιστεύω ακράδαντα πως όλοι είναι ικανοί για τα πάντα σε δεδομένη περίσταση. Και γενικότερα αποφεύγω το κράξιμο. Επί της ουσίας τώρα: δε θεωρώ ότι η απιστία είναι ''ασυγχώρητο'' παράπτωμα, δεν υπάρχουν ασυγχώρητα παραπτώματα: όλα συγχωρούνται, το κριτήριο για τη συγχώρηση ή μη είναι η επιθυμία μας ή όχι για να υπάρχει ένας άνθρωπος στη ζωή μας και μόνον αυτό.