Χαίρομαι που απάντησες γιατί η εξομολόγησή σου με είχε προβληματίσει. Και βλέπω ότι η δεύτερη φορά που μας απευθύνεσαι είναι σαφέστερη από την πρώτη. Το σημείο που χρειαζόταν διευκρίνηση (ότι δηλαδή είχες ορμές στα 26 πρώτη φορά!) τώρα είναι πιο ξεκάθαρο και αυτό μόνο καλό το λέω για σένα. Γιατί δείχνει ότι όλα λειτουργούν ομαλώς κι ευτυχώς (ξέρεις πόσοι βασανίζονται από ορμονικά και δεν το γνωρίζουν κιόλας γιατί δεν το έψαξαν επαρκώς;). Οπότε θα πάρουν και τα πράγματα την πορεία τους εφόσον εσύ η ίδια το θες. Aυτό που θέλω να σου πώ είναι ότι το σεξ κι ο έρωτας είναι τόσο ακριβά όσο εμείς επιλέγουμε να τα κάνουμε. Το να γίνουν μέσο ανταλλακτικό είναι που τα φθηναίνει ή να γίνουν δεκανίκι σε μια μοναξιά που δεν μπορούμε να ανεχθούμε με τον εαυτό μας. Βέβαια μοναξιά μπορείς να νιώσεις και μέσα σε σχέση. Και στην καλύτερη δυνατή σχέση ακόμα. Γιατί δυστυχώς αυτή είναι η μοίρα του ανθρώπου. Γεννιόμαστε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι και το μεσοδιάστημα το λέμε ζωή. Δεν νομίζω ότι όλες οι κοπέλες μεγαλώνουμε με το σύνδρομο του πρίγκηπα. Δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας λέγοντάς το. Αυτό είναι απλώς μια "καραμέλα" που λέγεται για να δικαιολογήσει ένα σχετικά πρόσφατο ιδεατό συγκεκριμένων γενεών που θεωρεί ότι είναι super duper special (μάλιστα έχει και όνομα: special snowflake syndrome) κι επομένως δικαιούται το καλύτερο. Παλαιότερα που άντρες γυναίκες ωρίμασαν μέσα σε σκληρές συνθήκες με πολέμους και πείνα και εξορίες και άλλα διάφορα προβλήματα σοβαρότατης υφής τα στάνταρντ ήταν πιο λελογισμένα. Πιο προσγειωμένα. Για σκέψου τις γυναίκες που παντρεύονταν με προξενιό. Βασικά με έναν άγνωστο έκαναν έρωτα για πρώτη φορά! Για σκέψου το κι έτσι. Οι νεότερες ηλικίες βρίσκονται σε ένα δραματικό σταυροδρόμι. Έχουν διαπαιδαγωγηθεί να έχουν ένα sense of entitlement (θα πάρω πτυχίο και θα κάνω μεταπτυχιακά/ θα κάνω ΤΗΝ φοιτητική ζωάρα/θα βρω δουλειά στο αντικείμενό μου/ θα διαλέξω εγώ με ποιόν ή ποιά θα είμαι και θα κάνω 2 παιδιά εκ των οποίων το ένα αγόρι και το άλλο κορίτσι/θα έχω το δικό μου σπίτι και θα κάνω και ταξίδια σε όλο τον κόσμο κλπ κλπ.)Και ακριβώς η γενιά που δημιούργησε την κρίση και τους έδωσε αυτή την προσδοκία του entitlement (ότι την αξίζουν βρε αδερφε την ζωάρα...ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους) τους έκοψαν τα φτερά και τους λένε "σορρυ γράψε λάθος". Είναι τραγικό. Είναι εγκληματικό. Συμφωνούμε. Το θέμα είναι ότι για να βγεί ένας νέος άνθρωπος από αυτή την λούμπα (η οποία παίρνει κι ερωτικές διαστάσεις) πρέπει να το πάρει απόφαση. Να δει ποιά είναι τα δεδομένα. Ποιός είναι ο ίδιος. Και τι μπορεί να κάνει γι'αυτό με αυτά που έχει στα "χέρια του". Άπαξ και γίνει αυτό η πραγματοποίηση αρχίζει να υλοποιείται. Με ευχολόγια δυστυχώς δεν μπορεί να προκύψει κάτι. Μετατοπίζοντας χρονικά την ιδανική στιγμή (ή ακόμα χειρότερα υπολογίζοντας τις συνθήκες της ιδανικής στιγμής) κάνεις απλά την αποστολή δυσκολότερη. Και τον άνθρωπο που θα επωμιστεί την ευθύνη του εαυτού σου και της ιδιαίτερης προτίμησής σου κι επιλογής σου κάθιδρο από την αγωνία και την συναίσθηση ευθύνης. Αυτό δεν είναι κάτι επιθυμητό όπως ίσως διαδίδεται. Ο κάθε άνθρωπος θέλει να νιώσει ότι έλκεται και έλκει. Όχι ότι τον βλέπουν σαν αυτόν που θα προσγειώσει το F16 πάνω στο αεροπλανοφόρο επιτυχώς. Ενδεχομένως και το να "φάει τα μούτρα του" κανείς να είναι επιθυμητό γιατί μαθαίνει. Η πρώτη φορά είναι πρώτη. Σίγουρα. Της έχει κρεμάσει όμως η κοινωνία ένα βάρος δυσβάσταχτο. Εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι τέλεια γιατί κάποιος μαθαίνει. Για τις περισσότερες γυναίκες είναι κάπως αμήχανη μέχρι να βρούν τον τρόπο να λειτουργήσουν με ένα άλλο σώμα που έρχεται με άλλες προδιαγραφές από τον κατασκευαστή. Και για τα αγόρια είναι αμήχανο. Είναι φυσικό! Όμως το ότι θα μοιραστείς με κάποιον άλλο άνθρωπο κάτι τόσο προσωπικό όσο η σάρκα σου κι η ψυχή σου (και μην γελιέσαι...και την ψυχή σου μοιράζεσαι ακόμα κι αν δεν τον ξαναδείς ποτέ ξανά και το ξέρεις από πριν) είναι μεγαλείο. Είναι δέος. Είναι χάσιμο. Το χάσιμο είναι καλό πράγμα. Μην το φοβάσαι. Υπάρχει μια υπέροχη φράση του Έρμαν Έσσε στον Ντέμιαν που μου αρέσει. "Η αγάπη δεν πρέπει να εκλιπαρεί. Ούτε να απαιτεί. Η αγάπη πρέπει να έχει την δύναμη να γίνει βεβαιότητα. Τότε παύει να έλκεται κι αρχίζει να έλκει."Ας γίνει οδηγός στον δρόμο σου και σου εύχομαι μια έστω καθυστερημένη στην αφετηρία της αλλά ώριμη και πλούσια ερωτική ζωή.
