Η κοπέλα (και την καλώ να με διαψεύσει αν πρέπει) απλώς ξαναέζησε το καρδιοχτύπι τηςαβεβαιότητας που είναι αυτό που λέμε καψούρα. Αυτό το πράγμα είναι πολύ αδρεναλίνη και πολύ καύλα γιατί η αδρεναλίνη καύλα είναι, αλλά δεν είναι έρωτας. Τον θέλει γιατί την έκανε η κατάσταση (κι ίσως όχι το άτομο) να νιώσει διεκδικούμενη, σαν ηρωίδα ταινίας ή μυθιστορήματος. Τον θέλει επειδή δεν τον έχει. Κανένας δεν εγγυάται ότι αν τον αποκτήσει δεν θα του βρεί χίλια κουσούρια. Ο άλλος είναι βεβαιότητα. Ή νομίζει, γιατί είναι επικεντρωμένη τώρα στο πώς νιώθει, στο εγώ της, είπαμε νιώθει την αδρεναλίνη να ρέει. Αν κινδυνέψει να τον χάσει, τότε θα φανεί πού γέρνει η πλάστιγγα.Ο έρωτας λοιπόν δεν είναι καψούρα. Είναι μιά σκάλα πιο πάνω. Για το ερωτικό αντικείμενο ρου πόθου σου δεν χωρούν διλήμματα. Αντίθετα κατανικά κάθε εμπόδιο. Απλώς στην σχέση πρέπει να βγάλουν τια παντοφλίτσες και να πιάσουν κανα μαστίγιο. Γίνεται. Θέληση να υπάρχει και φαντασία.Δύο άνθρωποι που είναι 10 χρόνια μαζί και ζυμωθήκαν μαζί, ωριμάσαν μαζί, έχουν κάτι πολύ δυνατό. Αφού δεν κεράτωσαν τόσο καιρό, κάτι σημαίνει.
