Επί χρόνια κάθε φορά που περπατούσαμε μαζί της κρατούσα πάντα το χέρι μη τύχον και πέσει ( είναι λίγο χοντρούλα και αυτό τη κάνει ανισόρροπη ). Το τελευταίο χρόνο " πιάνω " τον εαυτό μου να την έχω αφήσει πίσω και να περπατάει μόνη της. Το πρωί που ξυπνούσα πάντα τη φύλαγα πριν φύγω για δουλειά, κάτι που πλέον δε γίνεται και πάντα μου το χτυπάει. Ή ρουτίνα έχει μπει για τα καλά ανάμεσά μας. Από τώρα που είμαστε ακόμα νέοι εκτός του σεξ στο κρεβάτι έχει χαθεί και ή σωματική επαφή. Ανέκαθεν το βράδυ κοιμόμασταν αγκαλιά ( στάση κουτάλι ) και τώρα πλέον για να κοιμηθώ της γυρνάω τη πλάτη. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Δε ξέρω, ίσως να είναι στα φυσιολογικά πλαίσια αλλά όλα μου δείχνουν ότι σε δέκα ή είκοσι χρόνια θα κοιμόμαστε σε διαφορετικές κρεβατοκάμαρες, κάτι που βλέπω σε φίλους και το κοροιδεύω. Ανέκαθεν θεωρούσα το θέμα της συνεύρεσης ίσως το σημαντικότερο πράγμα μέσα στη σχέση και αυτό όσο πάει και φθήρει. Θέλω να δω το μετά της εγκυμοσύνης. Πολλοί λένε οτι υπάρχει θέμα κρίσης στο ζευγάρι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα γιατί δε θα ήθελα να χάσω όλα αυτά που πέρασα τόσα χρόνια μαζί τής αλλά επίσης και τη λατρεμένη μου κόρη που θα έκανα τα πάντα για αυτήν. Ευχαριστώ όλους ανεξαιρέτως για τα σχόλια τους.