Συζώντας εννοούσες υποθέτω...Λοιπόν ζεις με τα πεθερικά σου,ναι μεγάλο πακέτο.Υποθέτω λόγω οικονομικών.Εργάζεστε ή σας συντηρούν;Υπάρχουν παιδιά;Η γνώμη μου είναι ότι η ζωή ειναι μικρή για να ζεις φυλακισμένη.Πρώτο βήμα να αποφασίσεις αν θες πλέον τον άνθρωπο που έχεις παντρευτεί.Σε κούρασε η κατάσταση ή και ο ίδιος;Αν σε κούρασε η κατάσταση πρέπει να φύγετε από εκει,μίλησε του και ψάξτε να βρείτε αλλού να μείνετε.Αν σε κούρασε ο ίδιος γενικά,ψάξε δουλειά-αν δεν έχεις-και φύγε.Αν δεν έχεις παιδί μπορείς να γυρίσεις και στο πατρικό σου,εγώ αυτό θα έκανα.Αν τώρα είσαι άνεργη,θες να χωρίσεις,δεν εργάζεσαι και έχεις και παιδί-ά,αυτή είναι η πιο δύσκολη περίπτωση.Εκεί καταρχήν ζητάς βοήθεια από τους γονείς σου,παράλληλα ψάχνεις δουλεία και όταν μπορέσεις κάνεις το βήμα να φύγεις.Μην σπαταλάς τη ζωή σου-είναι τόσο μικρή-με πρέπει και καταπίεση.Ζήσε!!Υ.Γ:όσο καλή και αν είναι μια σχέση,θεωρώ μέγιστο λάθος να μένεις με τους γονείς.στην τελική,αν δεν μπορείς να είσαι οικονομικά ανεξάρτητος για να κάνεις οικογένεια,απλά δεν κάνεις και περιμένεις πότε θα μπορείς.χωρίς ιδιωτική ζωή και με γονείς μέσα στα πόδια του,το κάθε ζευγάρι στο τέλος απομακρύνεται και ξενερώνει τη ζωή του.