Γενικώς βλέπω στο φόρουμ (προφανώς επειδή το ποσοστό των αδέσμευτων/ανύπαντρων υπερτερεί συντριπτικά) ότι η παραμονή σε μία σχέση που εμπεριέχει χωρισμούς ή διάφορα προβλήματα αποδίδεται σχεδόν πάντοτε και αυτομάτως σε ανασφάλεια ή σε συνήθεια. Ωστόσο επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Η μη απόφαση πάλι απόφαση συνιστά. Πληγώνει τον ερωτώντα (και την εξομολογούμενη) που διερωτώνται το "γιατί όμως αφού..." αλλά κάποιος λόγος υπάρχει. Αν δε αυτός ο λόγος είναι τελικά όντως η ανασφάλεια ή η συνήθεια είναι τρισχειρότερο για αυτόν που τρώει την απόρριψη! Δεν μπόρεσε δηλαδή να εμπνεύσει ούτε την αναγκαία ποσότητα έρωτα ώστε ο άλλος να κάνει την υπέρβαση της συνήθειας ή της ανασφάλειας...Οπότε θεωρώ ότι η δική μου ερμηνεία ότι υπάρχει λόγος σοβαρός είναι πιο συμπονετική και εν τέλει πιο ανακουφιστική.