Το να της πούμε ότι ο άλλος τελικά την άλλη προτιμάει ίσως είναι πιο σκληρό από όσο εκείνη μπορεί να αντέξει την παρούσα στιγμή. Ιδιαίτερα αφού (κρίνοντας από το γράψιμο) δεν έχει δοκιμαστεί καν και απλώς πλανιόταν στον αέρα μια "συμπάθεια" στην οποία η εξομολογούμενη είχε κρεμάσει τις ελπίδες της. Η ρεαλιστικότητα αυτή ενδεχομένως είναι πιο χρήσιμη σε δεύτερο χρόνο. Όταν πλέον θα έχει καταλαγιάσει η απογοήτευση μέσα της. Τώρα όσο για το άλλο που λες. Ναι ΟΚ αλλά πόσες κόρες βιομηχάνων πια έχει η χώρα όλη; Προσωπικά πιστεύω ότι η δυνατότερη συγκολλητική ουσία στις σχέσεις είναι τα κοινά βιώματα. Ακόμα και τα με ελαφρώς αρνητικό πρόσημο αρκεί να ισορροπούνται από κάποια θετικά (που για τον καθένα ποικίλλουν ως προς την προσημοθέτηση)