Στη ζωή μερικές φορές χρειάζεται κάποιος/α/οι να μας ανοίγουν τα μάτια σε ορισμένα θέματα. Το να βελτιώσεις τον χαρακτήρα σου δε σημαίνει ό,τι θα αλλάξεις ριζικά. Το να έχεις απολυταρχικές απόψεις και κακία για τρίτους που δε σου έχουν φταίξει είναι καθαρά θέμα αγωγής ή και γενικότερου διαταραγμένου ψυχισμού.Ψυχάκιας, όχι δεν είναι!Το παιδί είναι ένας άνθρωπος που έμαθε να μισεί τους γκέυ, τους αριστερούς, τους μαλλιάδες γιατί έτσι άκουγε. Μπήκε μια κοπέλα στη ζωή του και του έδειξε πως να αγαπάει τον άλλον.Οχι εμένα ερωτικά, αλλά τον άλλον σαν άνθρωπο...Δεν τον εκχριστιάνισα, δεν τον κατέυθυνα πολιτικά, δεν τον ευνουχισα, δε του ζήτησα να γίνει κάτι διαφορετικό.Απλά να ανέχεται τουλάχιστον τον συνάνθρωπό του και να δείχνει σεβασμό ακόμα κι αν διαφωνεί. Και μάλλον δε διάβασες το κείμενο καλά. Το παιδί είναι από τις καλύτερες ψυχές που υπάρχουν, αρκεί κάποιος να του βγάλει τον καλό του εαυτό. Αυτό προσπάθησα, αυτό έκανα.Απλά αξιοποίησα αυτά που έμαθα για να το κάνω.Κι όχι μόνο με καταλαβαίνει και τον καταλαβαίνω, αλλά έχουμε βελτιώσει την επικοινωνία στη σχέση μας κι έχουμε ελαττώσει κατά πολύ καβγάδες, ζήλειες αμοιβαίες, πράγματα που φθείρουν μία σχέση. Ούτε ήθελα να φύγω ούτε με άφησε να φύγω κι ούτε με έδιωξε ποτέ. Είμαστε εδώ και είμαστε καλά και κυρίως είναι εκείνος καλα. Αν για τον α, β θελήσουμε να χωρίσουμε είναι φυσιολογικό.Μέχρι τότε όμως μειώσαμε ένα μεγάλο χάσμα και πήραμε πολλά καλά και κακά ο ένας από τον άλλον. Αυτό που δεν έδειξα στο κείμενο είναι ότι κι εγώ μέσα από δικά του λόγια έγινα πιο ευαίσθητη, υπομονετική και έμαθα να εκτιμώ.Το να είσαι έστω καλός άνθρωπος και να φαίνεσαι είναι μεγαλείο στις μέρες μας..Μακάρι κι εμένα να βρισκόταν κάποιος να μου τα πει όταν ήμουνα μικρή. Αλλά αναγκάστηκα μέσα από τη σχολή μου αν θες να τα διαβάσω και να ωριμάσω μόνη μου. Τον ρώτησα χιλιάδες φορές αν αισθάνεται πίεση, αν αισθάνεται να βγαίνει από τα νερά του στη σχέση μας και μου είπε ότι το μόνο που θέλει είναι να είμαστε καλά εμείς οι δύο. Και προφανώς δεν του άρεσε αυτό που του έβγαινε για άλλους. Γιατί ο ίδιος ΔΕΝ ηταν έτσι, αλλά είχε μάθει να είναι έτσι.Τον ρώτησα χιλιάδες φορές αν μέσα από τις συμπεριφορές του νιώθει καλύτερα. Αν όταν ήταν νευρικός και με πρόσβαλλε ένιωθε καλά.Και σε όλες απάντησε όχι κι ότι μετάνιωνε όλες τις φορές. Για ποιο λόγο να ακούω μόνιμες συγγνώμες, τη στιγμή που κι ο ίδιος δεν άντεχε τον εαυτό του και ξανακυλούσε; Και αυτός μου ζήτησε να κάνω υπομονή, να τον παιρνω με το καλό και να του εξηγώ κάποια πράγματα με ψυχραιμία.Και το έκανα. Θα μπορούσα προφανώς να φύγω, αλλά έχεις δοκιμάσει να φύγεις από μία σχέση που είσαι ερωτευμένος; Ξέρω ακουγομαι σαν μητέρα Τερέζα, αλλά δεν είναι η πρώτη μου σχέση. Γνώρισα τύπους και τύπους. Έμεινα εκεί που το ένστικτό μου με έβγαλε σωστή. Ούτε ο καθένας/καθεμιά οφείλει να είναι ψυχολόγος ή μανούλα του άλλου. Δεν παρότρυνα κανέναν να κάνει κατι ανάλογο γιατί είναι επικίνδυνο να χαθεί το νόημα σε μία σχέση.Κι ούτε είναι όλοι ικανοί να θυσιάσουν τον πολυτιμο χρόνο τους για να δώσουν μία ευκαιρία παραπάνω σε κάποιον άλλον. Το κυριότερο είναι ότι δεν αξίζουν ΟΛΟΙ μια δεύτερη ευκαιρία. Δεν τον έριξα στα ναρκωτικά για να μου ριχνεις τόσο άδικο. Και μην γενικοποιείς αν θες τις προσωπικές σου απόψεις. Το τί υπάρχει και δεν υπάρχει σε αυτήν τη ζωή δεν θα το μάθει πλήρως κανείς.Ο καθένας έχει τις εμπειρίες του. Και μέσα από αυτήν τη σχέση έγινα κι εγώ καλύτερος άνθρωπος και κυρίως έμαθα ποσο σκληρό είναι να έχω πληγώσει κάποιον και να με συγχωρεί χωρίς δεύτερη σκέψη. Τώρα αν είναι τόσο κακό που βοήθησα τον άνθρωπο μου να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του και να βελτιώσει τις διαπροσωπικές του σχέσεις, τι να πώ... μπορεί να είμαι μεγάλη κάργια τελικά και να μην έχω πάρει χαμπάρι!