On-dineρεσιτάλ δίνεις!Αν μπορώ να προσθέσω κάτι ετεροχρονισμένα. Η "απιστία του μυαλού" (δεν αναφέρομαι στην εξομολόγηση) είναι αναπόφευκτη. Και η σκέψη δεν αποτελεί πράξη. Ούτε αποδεικνύει κάποια έλλειψη στην παρούσα σχέση ώστε το μυαλό να τρέξει αλλού. Είναι φυσικό ριφλέξ. Καυλώνοντας με μια εικόνα σε ένα περιοδικό ή με κάποιον ηθοποιό που μας αρέσει ή διαβάζοντας μια πορνοιστορία σάμπως δεν κατευθύνουμε την ηδονή μας σε στόχο ΕΞΩ από τον σύντροφό μας; Και όμως βρίσκουμε πάλι τον σύντροφό μας με ανανεωμένη όρεξη και του δινόμαστε καθ'ολοκληρίαν και ίσως και δυνατότερα και πιστότερα από ότι πριν επειδή ακριβώς μας χάρισε την ελευθερία να έχουμε τον πανηδονισμό μας λυτό. Να μετατρέπει ακόμα κι αυτό που κανονικά δεν είναι ηδονικό σε κάτι πολύ ερωτικό ως σκέψη. Επειδή μας αποδέχεται ως αδύναμα ανθρωπάκια κι όχι Υπερανθρώπους. Γιατί αυτός που περιμένει τον σύντροφό του Υπεράνθρωπο (on-dine δεν εννοώ Κ/Μ που κι αυτό ανθρώπινη διάσταση έχει) στην ουσία δεν αγαπά. Τον εαυτό του αγαπά και την μεγάλη ιδέα που έχει για το ποιός του αρμόζει.